jueves, 4 de marzo de 2010

Persiguiendo mi sueño...

Aquí empieza mi historia. La historia de un joven que siempre, desde muy pequeño, ha sentido el mundo del motor en sus venas. Todo, todos los que me han rodeado sentían un amor por ese mundo tan apasionante que es la velocidad, por el riesgo y la adrenalina, esa que te hace sentir vivo y que te engancha, por querer ir siempre más deprisa... y siempre disfrutando al máximo con este deporte, con nuestra pasión. Con seis años, y casi sin llegar a los pedales, conducía el coche en aquellos parkings de centros comerciales donde todos podían hacer el indio. Eso me gustó... más tarde, a los 11 años, me subí a una Cota 74; a los 12 cambié de cilindrada a una 348, sin siquiera llegar al suelo con los pies, parando en el bordillo de las aceras... era una de aquellas motos que se arrancan con la fuerza de la patada, era una moto de trial de las de antaño.

Una vez conseguido el carné , y algo de dinero, me compré mi primera moto de carretera “GPZ 400” de mi misma edad (del 1983). La mala suerte hizo que se cruzara un coche y me arrebatara mi primera nena... pero como suelen decir "no hay mal que por bien no venga", así que con la indemnización conseguí la moto que realmente deseaba, una “Honda Hornet 600” amarilla. Desde entonces el amarillo se ha convertido en mi color, el de mi equipo, y el de la afición... ¡Be yellow my friend!

La competición empezó con un pequeño juguete y mucha imaginación, buscando lugares donde poder competir con mis primos y amigos, riéndome mucho, magullándome rodillas codos, y llegando a casa destrozado... ¡pero con ganas de volver pese a todo! ¡Eran las “POKETS-BIKERS”! Sin embargo, pronto ese mundo se me quedó pequeño, quería más… más gas!

Arrancando con mi Hornet, me decidí a hacer un cursillo de conducción deportiva en Montmeló. Fue una pasada... a las dos vueltas se me pusieron por corbata, pero me gustó... Pensé - “tengo que conseguir una RR” – y buscando por los desguaces encontré lo que buscaba: “La GSXR 600 K5“. Aunque algo destrozada, y con mucho trabajo por delante, con la ayuda del Sr. Banco la conseguí. Poco a poco fue creciendo conmigo, arreglándola con pedazos de otras motos, mucha masilla, fibra de vidrio, algo de pintura, destreza creadora, y sobretodo con la ayuda de los mios, que son muchos. ¡¡¡Se convirtió en mi tigresa!!!

Sin pensar que la cosa iría tan bien, en mi sexta carrera subí a mi primer podio. Sucessivamente he ido adquiriendo diferentes éxitos (que ya os explicaré más adelante) y ahora creo firmemente que lo importante es poner ilusión en lo que realmente te apasiona. Si lo haces, no hay barreras que te impidan llegar donde quieras. ¡Tengo un sueño, y una afición que lo comparte conmigo!

Ahora se nos presenta un nuevo reto, con una barrera difícil de esquivar... y es que un deporte como es el motociclismo requiere de una inversión continuada que obviamente, con mi sueldo de mecánico no me puedo permitir. Por eso, y para poder seguir alcanzando metas, empiezo una nueva etapa en la que sobretodo buscaré patrocinios, pero en la que también quiero que esté presente, y ahora más que nunca, ese sentimiento de la afición, ese sentimiento de equipo que siempre me acompaña y que no deja de sorprenderme. Porque ahora más que nunca queremos hacer ruido, queremos que nos oigan, y para ello necesitamos a alguien que crea en nosotros y que permita que continuemos haciendo este sueño realidad...

¡Y que se sienta la furia amarilla!

3 comentarios:

  1. Cada cop hi ha més gent está al teu cantó Adam, segueix així i ja veurás com entre tots ho conseguim!!! Molts ánims i endevant, l'afició groga t'acompanya! I ja saps, en cas de dubte... més gas!!!

    ResponderEliminar
  2. se trueno amarillo powar ¿cuando es la carrera de castelloli y horarios ? taremos en la parrilla de salida

    ResponderEliminar
  3. Be yellow my friend!!! Gran blog!!!

    ResponderEliminar